Utila..paradise on earth...woeiiiii

Hola guapassss

Jaa het is alweer eventjes geleden, maar het is af en toe en beetje lastig om internetverbinding te hebben. Maar goed...waar zal ik eens beginnen...

Afgelopen weken heel wat meegemaakt. Allereerst begin ik steeds meer te wennen op het schooltje waar ik werkzaam ben als vrijwilliger. Het is nog steeds een beetje lastig met de spaanse taal maar het gaat steeds beter. De kinderen zijn aan me gewend en ik zit ook wel in het ritme ondertussen. Ik begin het wel steeds lastiger te vinden dat die kinderen eigenlijk een stel kleine viezerikken zijn. Ze peuteren heel de dag in hun neus en ze hebben alemaal luizen (wat daar normaal wordt gevonden en waar dus niets aan gedaan wordt). Ik zag opeens dat in een van die meisjes het haar allemaal witte puntjes zaten. Dus ik zei tegen de juf; Dayana heeft allemaal witte dingetjes in dr haar. Ow jaaa....dat zijn gewoon luizeneitjes, dat hebben bijna alle kinderen hier hoor omdat ze buiten slapen dus dat zullen ze blijven houden. Hmm...okeeee...haar vast dus voortaan en niet meer met mn krullen spelen! Ik had meten jeuk op mn hoofd en meteen maar een flesje luizenshampoo ingeslagen voor de zekerheid. Buiten de hygiene om zijn het echt schatjes en ach ja. die kinderen kunnen er ok weinig aan doen. Er zit 1 meisje in mn klas die geen rugzakje had. Dat vond ik zo zielig dat ik de volgende dag meteen een rugzakje voor dr heb gekocht.

Met de spaanse lessen gaat het nu redelijk. Nieuwe leraar waar ik veel beter mee op kan schieten en me veel meer op mn gemak bij voel. Ik heb er nog maar 2 te gaan, maar ik merk dat ik steeds makelijker uit mn woorden kom als ik iets wil vertellen of vragen en dat ik mensen ook makkelijker begrijp (vooral na een paar borreltjes gaat het al bijna vloeiend :P). Ik ben wel blij dat de lessen bijna achter de rug zijn...heb nu zo een druk schema doordeweeks dat ik verder amper ergens tijd voor heb. Heb me toch ook maar even ingeschereven bij de sportschool omdat t toch eeeecht nodig is nu. Ik kan niet van t lekkere eten afblijven dus dan toch maar zo.

Vorig weekend ben ik een weekendje naar een van de eilanden van Honduras geweest; Utila. Dit schijnt de goedkoopste plek te zijn om te duiken, maar omdat ik maar een weekendje zou gaan en zon duikcursus zeker 4 dagen duurt ging dat niet. Maar de avond voordat ik zou vertrekken kreeg ik opeens te horen dat ik de volgende dag moest verhuizen. Ik verbleef in de kamer van de dochter die die mevrouw en die dochter zou opeens terugkomen uit Amerika. Dus umh tja..beetje lastig. Maar goed...mijn wekendtripje stond al vast dus heb ik mn spullen snel ingepakt en daar laten staan en dan moest er en nieuwe verblijfplaats voor me geregelt worden voor wanneer ik terug zou komen.
Op naar Utila dus :) Ik ging met een Amerikaans meisje die ik net en week kende van de school. T was een uurtje met de boot daarnaartoe.
We kwamen aan en ik voelde me zooo lekker.Het was zoveel anders dan de stad waarin ik woon. Een lekkere sfeer, kleine straatjes en de mensen die er wonen spreken bijna allemal Engels maar met een soort van Jamaicaans accent. Ik voelde me helemaal niet meer in Honduras maar op een een of ander tropisch eiland midden ergens naast Barbados of de Bahamas ofzo.En de bevolking is er ook heel gevarieerd. Blanke blonde mensen tot heel erg donkere, maar allemal met datzelfde accent. Zo grappig.En er rijden helemaal geen autos, alleen brommers en motors en de taxis zijn golfkarretjes.
Op zoek naar een hostel gegaan en daarna lekker gaan eten. Na het eten nog wat gaan drinken en gewandelt over t strand. En de zee is er zooo mooi blauw en het strand wit. Heel anders dan in La Ceiba waar het water grijs is en het strand ook. Dus wij meteen ff de zee in gelopen...zien we opeens iets bewegen in het water en wegzwemmen. Een supergrote rog. Echt tof om te zien. Verder gesnorkelt daar en echt genoten. De volgende dag kwamen we een jongen en een meisje tegen, Ruben en Laurencia. Heel toevallig kwam die jongen ook uit Amsterdam...erg leuk en om ff Nederlands te kunnen praten. Savonds zijn we met ze naar een full moon beach party geweest. Leuk om meegemaakt te hebben.
Toen de dag aanbrak dat we weer naar huis moesten wilde ik echt niet weg. Het was er zo chill en ook vooral veilig. Je kon gewoon snachts over straat lopen zonder je zorgen te maken. In La Ceiba is dat echt wel anders. Afgelopen vrijdag is mn huisgenootje overvallen op straat terwijl ze me haar vriend liep door 2 jongens met vuurwapens. En er liepen gewoon mensen over straat en niemand die wat deed. Oke....dus back to life, back to reality.

Gelukkig was er een ander huis voor me geregeld in dezelfde straat. Emily het Canadese meisje waar ik Spaanse les mee had, woont ook daar. Het is een vrouw, Denise, die samen met haar 19-jarige zoon woont. In de achtertuin heeft ze ook kamers gebouwd waar 2 Hondurese studentes wonen. Denise is zo lief ik kan echt leuk met haar praten. Ook probeert ze zo veel mogelijk spaans met me te praten dus dat is goed voor me om te oefenen. Ook kookt ze heel erg lekker en gezonder dan in het andere huis gelukkig. Dus het is allemaal goed afgelopen.

Afgelopen woensdag kwamen Ruben en Laurencia ons opzoeken in La Ceiba om daarna weer verder te gaan reizen. Savonds was de halve finale van de eredivisie van Honduras ofzo. Anders dan in Nederland betaal je maar 4 euro voor een kaartje. Was echt heel erg leuk om mee te maken. Er zijn geen stoelen, maar een grote stenen trap waar je op kunt zitten. Wel zaten de supporters van het ene team gescheiden van de anderen met daartussen een hele rij soldaten met geweren. Dat zie je hier trouwens overal op straat. Voor iedere winkel staat er wel een bewaker of iets in die richting met een supergroot geweer. Maar anyway...de voetbalwedstrijd. Als er werd gescoord gingen mensen echt uit hun dak en gooide iedereen zn drinken in de lucht hahahah dus wij snel vluchten naar de andere kant anders zouden helemaal onder het bier zitten. Daarna zijn we nog gaan drinken en opeens kwamen we op het idee om de volgende ochtend vroeg de bus te gaan pakken naar Copan Ruinas. Een stad vlak bij de grens van Guatemala...ongeveer 7 uur met de bus. Dus zo gezegd zo gedaan. Laurencia ging naar Nicaragua dus ging ik alleen met Ruben.

Na een hele dag onderweg geweest te zijn met een kater in volle bus met de stoel voor me helemaal op mn knieen kwamen we eindelijk aan in Copan. Echt een leuk stadje. Ook heel toevallig een Nederlands stelletje in het hostel die onze party buddies voor het weekend zouden zijn. We hebben Maya ruines bezocht. Dat zou er vroeger dus echt zo uit gezien moeten hebben als in de film ´Apocalypto´. Inclusief die trap waar de koppen afgehakt werden en vervolgens van de trap af rollen. Schijnt dus zo te zijn dat er door een spelletje (soort van voetbal) werd bepaald wie er geofferd zou worden. En het gekke is dat de winnaar van het spel geofferd werd omdat ze geloofden in reincarnatie dus dat je geofferd werd was een blessing :S. Uhu okay...
De volgende dag gingen we naar de hot springs. Dat is en soort van spa midden in de jungle waar kokendheet water uit de bergen stroomt naar beneden en beneden dus al een beetje in afgekoelt maar nog steeds lekker warm is. Ook een modderbad daar...was echt ff lekker relaxen.
Savonds gingen we uit. Op een gegeven moment zit ik te babbelen met 3 jochies van een jaar of 19. Gewoon een heel leuk gesprek over wat ze doen (en was ook ff handig om mn spaans te oefenen ;)). Een van die jochies droeg een rozenkrans met een kruis eraan en midden in het gesprek draait hij opeens dat kruis open en zit er cocaine in en wil ie gewoon voor mijn neus midden in ons gesprek een snuif nemen. Ik dacht...wacht even...gebeurt dit nu echt. Wowww kon het echt niet geloven dus heb ze daarna even in mijn gebrekkige spaans een preek van 2 uur ofzo gegeven over hoe slecht die troep voor je is en dan ze zich daar helemaal niet mee bezig moeten houden hahahah. Voelde me echt een soort van priester ofzo maar echt even nodig. Ik vond het zo erg dat hun dat gewoon als normaal zagen en dan vooral op die leeftijd. Was echt ff in shock ervan. Maarja. Heb mn best gedaan om ze te overtuigen en ze leken het te begrijpen...maarja...erg onwaarschijnlijk dat ze door een preek van mij er mee zullen stoppen.

Okeeee dat was t ff voor vandaag.....hasta luegooooooo Xx